PvdA: Werk voor iedereen

Waarom er altijd beschut werk moet zijn. Een sociale voorziening waar we ons als PvdA voor inzetten.

Vorige week op 6 februari werd in de gemeenteraad een voorstel aangenomen om de DSW zoals we die sinds 1969 kennen, op te heffen. Voor de Rijswijkse PvdA een dag met een zwart randje.

Waar zijn de 103.000 mensen die op 1 januari 2015 nog in de SW werkten, gebleven? Nog in 2017 meldde Cohen trots dat er 35.400 mensen met een beperking een plek hadden gevonden in een reguliere baan. De cijfers van toen zullen niet veel verschillen met de cijfers van nu. Dat betekent dat er nog minstens 67.600 mensen niet in staat zijn om zomaar werk te vinden, werk te behouden of zich waar te maken in een reguliere baan. Logisch. Er is altijd een grote groep die om welke reden ook niet past in de ratrace. Mensen krijgen ongelukken. Minstens 2% van onze bevolking wordt geboren met een IQ lager dan 80. Mensen worden met een lichamelijke handicap geboren. Mensen raken om wat voor reden dan ook duurzaam ontregeld.

Waar zijn al die mensen uit het SW-bedrijf gebleven? Ze zijn administratief onzichtbaar gemaakt.

Met de invoering van de Participatiewet lijkt het wel alsof vele gemeenten gedacht hebben dat de verplichting om beschut werk te creëren voor die vele tientallen die dat nodig hebben, werd tot ‘zoek in de inclusieve samenleving een plek in een gewone baan zodat iedereen meedoet’. Maar wat u en ik allang weten: natuurlijk kan niet iedereen zomaar meedoen.

En volgens diezelfde participatiewet was het dan ook helemaal niet de bedoeling om die veilige en goede werkplekken voor deze bijzondere arbeidsgroep op te heffen! Maar zoals Wil van Nunen in een eerder artikel al schreef: iedereen heeft recht op werk.

Hier in Rijswijk hadden we een prachtig SW-bedrijf. De voormalig directeur van de DSW had de PvdA allang vóor de participatiewet, werd ingevoerd gewaarschuwd. ‘Als ik word afgerekend op of mijn mensen wel genoeg winst maken, wel, dan kan ik laten zien dat per persoon ieder jaar het tekort iets zal oplopen’. Zo geschiedde.

En waar we bij de oprichting van de DSW trots op waren, namelijk er mag voor deze mensen best wel een tandje bij, zijn er nu voor ons Rijswijk 12 toekomstscenario’s op gesteld. Met verdienmodellen.

In Rijswijk hebben we gekozen voor scenario vier. Een scenario waarvan de wethouder nog niet weet hoe dat er uit gaat zien. Een scenario waar al veel geld is uitgegeven aan een onderzoek door een extern bureau; een scenario waarvan we niet weten wat iemand die straks een beschutte werkplek nodig heeft, gaat doen.

Er valt wat te kiezen in Rijswijk. In het forum vorige week was er alom verbazing dat de PvdA het onderwerp nog in de Raad wilde bespreken!

Toen de eerste sociale werkplaatsen werden ingericht kwam heel de wereld kijken hoe Nederland dat flikte. Anno 2018 is deze prachtige voorziening ingeruild voor een ongewisse toekomst. Voor mij was 6 februari 2018 een dag met een zwart randje.

Yvonne Hagenaars

http://www.historien.nl/de-sociale-werkvoorziening-in-nederland

Op 1 januari 1969 werd de Wet op de Sociale Werkvoorziening ingevoerd, en daarin luidt de belangrijkste regel: ‘Het gemeentebestuur bevordert dat ten behoeve van personen die tot arbeid in staat zijn, doch voor wie, in belangrijke mate ten gevolge van bij hen gelegen factoren, gelegenheid om onder normale omstandigheden arbeid te verrichten niet of voorshands niet aanwezig is, gelegenheid bestaat tot het verrichten van arbeid onder aangepast omstandigheden, welke zoveel mogelijk is gericht op het behoud, het herstel of bevordering van hun arbeidsgeschiktheid.’ Die bij hen gelegen factoren betekenden dus: Een lichamelijke, verstandelijke en/of psychische handicap.
In 1998 werd de nieuwe Wet Sociale Werkvoorziening ingevoerd